Als je zoon wordt doodgereden ga je tot het gaatje om de onderste steen boven te krijgen. En dat is precies wat Chris van Driel doet.

Chris' zoon Jeffrey wordt in 2016 op de Koningin Emmalaan in Leerdam van zijn fiets geramd door een 36-jarige man in een Audi. Jeffrey sterft even later in het ziekenhuis. Het politieonderzoek rommelt en rammelt en Chris gaat zelf op onderzoek uit. Buurtonderzoek blijft uit, fouten in het politieverslag, tegenstrijdige verklaringen, twijfels over verklaringen, een onafhankelijke ongevallenanalyse die een ander beeld schetst dan die van de politie: "Geen fietsendiefstalletje", zei de popo nog zo stoer. Enfin, rond de sterfdag van Jeffrey stond Chris met wat billboards bij de Emmalaan, naar eigen zeggen 'om aandacht te vragen' en 'om de idiote hardrijders op o.a. de Emmalaan erop te wijzen dat het daar onveilig is en de gemeente Leerdam te blijven pushen een besluit te nemen daar de weg aan te passen'. Maar wat gebeurt er? De vader van de doodrijder ját een billboard van de vader van de doodgereden jongen. Nou moe. Dus Chris aangifte doen. Politie vindt het géén strafbaar feit. Nu zal het allemaal wel wat die politie daar aan het uitspoken is qua afspraakjes met bekende inwoners van Leerdam, maar wat moet je toch een mistroostig, sneu en allround miserabel tacky rukfiguur zijn om een waarschuwingsbord van een vader van een doodgereden jongen te pikken. En nu jullie weer.